Opportuniteiten zien in problemen, negatieve gevoelens draaien naar positieve gedachten, een ‘nee’ is een ‘ja’ tegen iets anders,… Klinkt allemaal goed he? 😊 Er ligt daar een uitdaging die ik al probeer aan te gaan nog voor mijn kankerdiagnose, misschien zelfs voor de corona maar damn, het is niet gemakkelijk!
Ik denk dat Covid 19 een trigger is geweest voor velen om dat omdenken te
oefenen, of zo lijkt het toch als ik alle posts rond de jaarwisseling las. Lege
agenda’s wil zeggen meer tijd met de kindjes en familie, geen grote feestjes is
gelijk aan meer genieten van de kleine dingen, verplicht thuiswerken resulteert
in vertrouwen geven aan werknemers wat blijkt te werken, creatief zijn in het
zoeken naar oplossingen om elkaar toch te zien of om verbinding te houden,… Wat
zijn we allemaal goed bezig!
Next level: omdenken na/met kanker. Ik
heb een paar kleine stapjes gezet: werken lukt niet, dus gaan we studeren. Een
huis kopen (allea als we er ooit één zouden vinden dat ons goesting is) on
hold, dus interieurarchitect contacteren om dit huis te optimaliseren. Niet
hoeven te werken is gelijk aan de tijd kunnen nemen om het huiswerk mee te
maken in plaats van – letterlijk – tussen de soep en de patatten met een half
oor luisteren naar 1 + 3 = 4.
Maar de real eye-opener kwam van mijn hubby. De afgelopen dagen had ik het
wat moeilijk om mijzelf te zien in de spiegel. Ik zag mezelf en erboven precies
in grote neon letters: ZIEK. Opportuniteit: ik werd nog efficiënter in mij
klaarmaken dus weer wat extra tijd gewonnen! Tot dusver mijn omdenken 😊
(ik ga ffkes niet in op het feit dat ik nu sowieso kei veel tijd heb en de
extra tijd weinig meerwaarde heeft want dat zou gans dit omdenken teniet doen)
want elk spiegelbeeld was een beetje als een stomp in mijn maag.
Zaterdagavond, een glaasje rode wijn, kinderen in bed – gezellige setting
voor een diep gesprek en de moment to share my thoughts and feelings. Wat ik
zag als de veruiterlijking van mijn ziek zijn (de kaalheid, beetje getrokken
huidskleur, littekentje van de poortkatheter, angst voor het veel groter
litteken na de operatie), ziet hij net als de vooruitgang van mijn genezing.
Ha, dat klinkt inderdaad beter! Het is niet de kanker die zorgt niet voor al
die uiterlijke kenmerken, maar wel de behandeling en die zal mij in the end genezen.
Dus nu probeer ik in de spiegel niet meer ZIEK te zien, maar wel meer iets in
de zin van F*CK KANKER.
Als er nog omdenkers aan het lezen zijn, laat mij gerust weten wat voor
jullie helpt. Voorlopig gaat mijn award voor Omdenker van 2021 naar mijn
wederhelft!
