De voorbije weken waren een verademing! Na de laatste chemotherapie was het de bedoeling om te genieten, and so we did :-).
Voor de een of andere reden was ik van de deze chemosessie vrij snel gerecupereerd. Ik was er met goede moraal aan begonnen en na 5 dagen goed afzien, leek het voorbij. Dus ik heb echt 4 weken op een wolkje geleefd! Weekendje aan zee met de beste vriendinnen, etentjes, terrasjes, birthday party van onze Ray, een leuke getaway met collega's, supporteren voor de Rode Duivels,... Het was zalig!!
Intussen ook goed nieuws gekregen van de MRI: de tumor heeft kei goed gereageerd op de chemo en lijkt enorm verkleind. De klieren in de oksel zien er ook goed uit waardoor we het best mogelijke scenario voor ons hebben liggen: borstsparend en enkel de sentinelklier in de oksel te verwijderen! Dus als alles goed verloopt, geen zware revalidatie nodig en hoop ik na een weekje alweer rond te huppelen :-).
Het enige voorbehoud dat wordt gemaakt, is dat de beeldvorming niet altijd een juiste weergave is dus het zou nu nog kunnen dat ze tijdens de operatie merken dat er meer overblijft dan ze hebben gezien (en ze dus dieper moeten snijden). Maar daar gaan we niet van uit! Normaal zijn we er op anderhalf uurtje vanaf.
Dus morgenvroeg 7u word ik verwacht in het ziekenhuis om de volgende stap in de genezing te zetten. Weg met die kankercellen! Byebye!
De afgelopen weken waren er momenten dat ik echt het gevoel had niet ziek te zijn. Terug een beetje een 'gewoon' leven. Dat deed deugd en gaf mij hoop dat er effectief een gewoon leven zal zijn om terug op te pikken.
Zondagavond kwamen mijn voetjes wel ineens (en zonder echt een aanleiding) terug op de grond. Back to reality! Ik ben er nog niet en er zijn nog een paar hordes te nemen. En eigenlijk heb ik er geen zin meer in. De chemo was sowieso het zwaarste deel maar dat heeft er precies voor gezorgd dat mijn veerkracht toch wat minder is. Ik begin niet aan de operatie met een lege emmer en dat voel ik wel. Toen ik gisteren een covid test ging doen (want hoewel helemaal gevaccineerd, moet dat nog als je wordt opgenomen), was het zien van het ziekenhuis al genoeg om mij boos te krijgen. Ik zat gelukkig alleen in de auto dus niemand heeft er last van gehad. ;-)
Minder veerkrachtig, maar nog even positief! Ik ben er echt van overtuigd dat de operatie vlot gaat verlopen en de revalidatie een eitje gaat zijn. Dus geef mij een weekje en dan zie je mij terug op de terrasjes van de horeca (niet voor mezelf maar om hen te steunen he!).
