Laatste chemo - and I kicked some cancer butt!
Alles stond in het groen: de prikkelbaarheidsbarometer, mijn energieniveau, my fighting spirit.
Was het nu omdat het ook mijn verjaardag was? Who knows, but whatever it was, it was good. Ik ben normaal niet iemand die perse uitkijkt naar mijn verjaardag (en dit jaar al helemaal niet uiteraard), en toch had ik precies vleugels vandaag.
Ik heb de afgelopen dagen ook wel echt geprobeerd om niet te focussen op alles wat er op mijn 35ste niet aan het lukken is, maar te kijken naar wat ik allemaal heb. Het klinkt alsof ik mijn geitenwollensokken heb aangetrokken, maar ik had het nodig om een keer mijzelf door elkaar te schudden.
Does having cancer suck? Ow boy it does! But is there more to life? Hell yeah!
Enkel en alleen het feit dat ik 35 ben mogen worden, is iets om te koesteren. Dit wordt niet iedereen gegeven. Tot op vandaag mis ik nog een paar toppers die minder geluk hadden.
Een cliché bij verjaardagen of nieuwjaar vieren, de bomma dat een open deur in trapt: een goeie gezondheid hé! Want dat is toch het voornaamste!' Helemaal waar en seg, mijn kinderen zijn tip top in orde (ok ons Iza heeft af en toe wat weg van sociaal incapabele Michiel, maar het heeft ook zijn charme en Ray leeft meer mijn zijn hoofd in de wolken waardoor sommige palen ineens in de weg komen te staan, met draadjes tot gevolg, maar toch - healthy as a horse)! I call that a big fat win!
We hebben een huis boven ons hoofd, niet ons droomhuis, maar het is zeker een thuis. Zonder te politiek te willen doen, ben ik toch mega dankbaar dat wij ons geen zorgen moeten maken over bommen die 's nachts ons huis kunnen platleggen.
En als er iets is, waar ik nog steeds van achterover val, is het wel ons support netwerk. Alle steun die wij krijgen, alle positieve vibes die we tot in Lonnesiel voelen... Dat lotje uit de loterij hebben wij toch gewonnen! 💖
Ik had graag nog een keer willen pieken op mijn 35ste, maar het is helemaal OK want ik piek dan misschien niet, my life is still pretty awesomesauce!
