Zoeken in deze blog

zaterdag 12 december 2020

Wigs & stuff

 My hair never has been my best feature dus ik ben best wel benieuwd hoe het gaat zijn als ik mijn haar verlies. Ik weet niet juist wanneer het gaat gebeuren, maar dat het gaat gebeuren staat vast.

Ik had kunnen proberen om mijn haar te behouden gedurende de eerste 3 maanden van de chemo. Dit is dan via een ijskap op je hoofd zodat je hoofdhuid afkoelt tot 3 ร  4 graden tijdens de chemo. Klinkt zeer aangenaam if you are into icecream headaches. Volgens de literatuur heb je dan 70% kans om je haar te behouden of dunt het dan enkel wat uit. Bij de tweede serie chemo verlies ik sowieso mijn haar, zodat ik precies weinig zin had om mij eerst drie maand te laten martelen met een ijskap.

Gemiddeld valt het haar uit een tweetal weken na de eerste chemo (or so I heard). Dit wil zeggen dat ik vermoedelijk nog een dikke week kan genieten van mijn dun, futloos, weinig haar. ๐Ÿ˜Š En ik kan beginnen uitkijken naar de krullen die ze beloven eens je haar terug groeit na de chemo!

Ondertussen heb ik natuurlijk al wat gekeken naar alternatieven. Zoveel zijn er niet hoor: een pruik, chemomutsjes (dat is een woord!) of sjaaltjes en de kale knikker.

De kale knikker wordt niet aangeraden in de winter en herfst dus die schrap ik uit de lijst. (All jokes aside, met mijn ballekeshoofd is dit geen optie!)

De chemomutsjes is een niche in de mutsjes-business. Er zijn verschillende merken, prijzen, motiefjes waar ik een klein marktonderzoek voor nodig had om mijn weg in te vinden. Het meest bekende Belgische merk is Rosette la Vedette. To be honest, mijn eerste gedacht bij deze naam was een headliner van een Las Vegas Drag Queen Diner Show. Geen drag queens in de folder, wel leuke mutjes en sjaaltjes waar ik een slaapmutjes en een sober ‘overdag’mutsje heb besteld. On verra ce que รงa donne!

En dan, optie nummer 3: de pruik. Ik ben er nog niet aan uit of ik dit wel ga willen dragen, maar wou mij toch informeren dus heb ik een afspraak gemaakt bij een pruikspecialist. Wat blijkt: pruikhaar is beter dan mijn eigen haar! Akkoord, de lat van mijn haar ligt niet erg hoog, maar toch… Synthetisch haar blijkt ook beter te lijken op mijn haar dan echt haar omdat mijn haar zo dun is! Voorlopig nog geen pruik besteld, maar nu weet ik wel wat ik zal willen op het ogenblik dat ik het wil. En als mijn haar dan niet terug komt in de vorm van mooie, volumineuze krullen, overweeg ik sterk om een permanente pruik te nemen. ๐Ÿ˜‰

Nu wacht ik weer even af, tot als ik mevrouwke kaalkop ben, zoals de kids het zo mooi omschrijven. Die zitten erop te wachten!

woensdag 9 december 2020

One down, a gazillion to go

Gisteren ben ik officieel gestart met het genezingsproces. Ik probeer het zo te noemen en geen trip to hell and back.๐Ÿ˜Š

Ik ben de dag eigenlijk gestart met enorm veel vechtlust, de moral zat goed! Ik ging eindelijk weten hoe die chemo zou voelen en wat dat met mijn lijf zou gaan doen.

Ze beginnen met die poortkatheter aan te prikken om een bloedafname te doen. Het zou mijn verhaal niet zijn, moesten ze ook hier niet eerst een tweede verpleegster moeten bij roepen en er een keertje naast prikken vooraleer het goed zat. Maar ok, al bij al ging dat vlotjes. Nadien een echo van het hart, want de chemo en de antilichaamtherapie kan mijn hart ook aantasten dus moet hier eerst een soort nulmeeting gebeuren. Gelukkig geen onaangename verrassingen en lijkt daar alles voorlopig tip top!

Next stop: consultatie bij de oncoloog waar ik nog wat vragen kwijt kon. Ik had een super voorstel, of dat dacht ik toch: wat als ik nu al eens met de revalidatie begin? Nu, tijdens de behandeling, om alles wat voor te zijn. Want door de chemo verliest ge uw conditie, komen er wat kilo’s bij,… Nu ik geen basisconditie heb om mee te beginnen en er weinig ruimte is voor nog wat kilo’s, vond ik dit een top plan. Al snel bleek zij mijn enthousiasme niet te delen en zal het toch meer ondergaan zijn dan wat anders. Wandelen, ik mag wandelen. Het is dat we dat de laatste maanden nog niet genoeg gedaan hebben. Enfin, als er hier mensen zijn die nog wat wandelkriebels over hebben, trek me gerust uit mijn zetel voor een frisse neus!

En dan *drumrolls please*: de chemo. Daar voel je dus op de moment zelf niets van. Een infuus, een zakje, nog een zakje, een spoeling, een zakje,… Toegegeven, een beetje een anticlimax. Om toch niet helemaal teleurgesteld achter te blijven, kreeg ik een venijnige spuit van immuuntherapie. Sh*t seg! Zo eentje dat ze heel traag moeten inspuiten omdat het anders teveel pijn doen. Ik dacht niet dat we dat hadden afgesproken! Anyways, om 15u30 later stond ik buiten. En begon de cortisone te werken. Een wistjedatje: van cortisone word je een duracellkonijn op speed. Opgeruimd, hapjes gemaakt, nog wat opgeruimd, was opgeplooid, gekookt,… Tegen de avond een klein beetje misselijkheid (het kan ook gelegen hebben aan dat glas Cava, but who knows :p) , maar ik teken ervoor als het dat maar is. It was a good day!

So now again we wait, for the side effects to kick in. But until then: I’m doing fine!