We zijn ongeveer twee weken na de operatie dus tijd voor een update!
Ik moest al heeeeel vroeg in het ziekenhuis zijn, nuchter maar zonder te weten om welk uur ik aan de beurt zou zijn. Op zich was ik best wel kalm en had ik er vrij veel vertrouwen in. Het aanmelden in het ziekenhuis leek eigenlijk heel hard op het inchecken in een hotel. Iedereen stond daar met zijn valiesje, aan het wachten tot het zijn beurt was om een kamer te krijgen. De vakantie kon bijna beginnen. :)
Uiteindelijk ging het allemaal snel en mocht ik rond 9 uur al naar de radioloog die het harpoentje heeft geplaatst en beetje erna kwam een chirurg de radioactieve stof inspuiten. (Ik ben stiekem in een de donkere badkamer gaan checken of ik geen licht gaf - quod non) Om 10u werd ik dan naar beneden gebracht, naar het operatiekwartier. Daar werd er ook geen tijd verloren, hup infuuske in mijn hand (waarom toch altijd in het hand? Dat is geweldig ongemakkelijk!), beetje zuurstof en zonder al te veel gedoe zei de anesthesiste ineens 'Tot straks' en weg was ik.
Heel veel tijdbesef had ik niet maar ik denk dat ik 3 uurtjes later ben wakker geworden in de ontwaakzaal. Blijft toch altijd een bizarre ervaring he? Drie uur kwijt zijn, niet weten wat er is gebeurd (ge hoopt natuurlijk wel dat ze gedaan hebben wat ze moesten doen, but you don't know!) en beetje misselijkheid. Een half uurtje nadat ik wakker was geworden, kwam de arts die mij geopereerd had met het verlossende nieuws: ALLES IS GOED VERLOPEN! 👍
Zoals voorspeld hebben ze enkel de sentinelklier moeten weghalen in mijn oksel en borstsparend kunnen werken. De eerste resultaten onder de microscoop gaven ook aan dat de sentinelklier 'proper' was dus dat het de goede aanpak was. Ik die dacht vol vertrouwen aan de operatie te zijn begonnen, bleek toch een pak meer opgelucht met dit nieuws dan ik had verwacht. :-)
En dan nu: revalideren. Ook dat blijkt reuze mee te vallen. Natuurlijk doet dat ewa zeer en trekt dat hier en daar, maar ik kon na enkele dagen mijn arm al goed terug bewegen en had ik meer stress van de kinderen die mijn linkerkant moeten vermijden (links! links! Andere links! 😜) dan dat ik effectief pijn had.
Dus fysiek voorlopig 10/10! Donderdag hebben we opvolg consultatie in de borstkliniek en weten we over verder onderzoek van de klier ook positief was (of negatief - ben ik de enige dat dat verwarrend vind? Positief is slecht, negatief is goed...). De kans dat er toch nog iets zou gevonden worden bij het verder onderzoek nu, is uitzonderlijk. Allea, ik heb dat zo toch gehoord maar David stelt dat de dokter dat nooit heeft gezegd dus misschien is dit de El Positivo in mij dat zich dat heeft ingebeeld.
Dan weten we hopelijk ook wanneer de bestralingen zullen beginnen en kunnen we de rest van onze vakantie wat plannen. In elk geval zijn we 19 juli vijf dagen weg naar Barcelona, dat pakken ze ons niet af!!
Daar waar het fysiek echt super is, lijkt het emotioneel herstel toch niet samen te lopen met het fysiek herstel. Ik ging ervan uit dat dat samen ging (El Positivo schiet soms wat door in haar optimisme :p) dus daar is nog wat werk aan. Sinds het begin lijkt het dat ik wat weg ben gedreven van mijn echte 'zelf'. Het is precies alsof ik eind vorig jaar lag te zonnen op het strand en het springtij mij ineens heeft laten afdrijven. Intussen is het gelukt om tot aan een boei te zwemmen waar ik wat heb uitgerust en nu moet ik terug zwemmen naar de kust. Ik ben geen topzwemmer, maar ik geraak er wel. Geef mij nog ffkes!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten