Round two: besjes en bloemekes

 De voorbereiding van de tweede chemosessie was niet optimaal: wat keelpijn en een snotneus. Standaard in de winter met twee kleine kinderen thuis, maar nu wat lastiger. Komt de keelpijn van de chemo? Is mijn weerstand al verzwakt na die één keer? Mag ik nog dafalgan pakken? Moet ik nu sowieso een Covid-test doen? Dus waar dit de normaalste zaak in de wereld zou zijn en er geen haar op mijn hoofd (zie, nu kan ik dat nog zeggen :p) aan zou denken om meer te rusten, is dit nu minder vanzelfsprekend.

Anyway, I kept my cool – toch een dafalganneke genomen, wat meer gerust en dinsdagochtend was ik er eigenlijk opnieuw klaar voor. Nu wist ik al wat meer wat er ging komen.

Het viel me toch weer op dat ik de gemiddelde leeftijd in de wachtkamer zwaar naar beneden haal. Ik heb geen enkele millennial gespot daar. En ik weet niet – mocht ik mogen kiezen wanneer ik kanker zou krijgen – of ik het liever nu heb, dan als oud besje. Tijdens de chemo lag er naast mij een 75-jarig omaatje die haar hart aan het uitstorten was tegen de psycholoog. Zij kwam net van 2 weken covid afdeling, waar ze een zeer onaangename buurvrouw had gehad. Ze had er veel van verdragen, maar nu ze terug thuis was, waren haar opgekropte gevoelens naar boven gekomen waardoor ze ruzie had gehad met haar man (met wie ze 51 jaar getrouwd is!). De ruzie duurde maar 5 minuutjes en was intussen uitgeklaard, maar ze zat ermee in haar maag. 

En dan kon ik niet anders dan mij gelukkig prijzen: ik ben inderdaad nog jong en heb wel wat energie op overschot om te vechten tegen kanker, de kindjes zijn zo klein dat hun veerkracht onaangetast is en David, als jonge 40er kan ook nog om met mijn moodswings (geen idee voor hoelang nog natuurlijk 😊).

Als jong bloemeke een krakske krijgen, maar nog ettelijke decennia voor u hebben om terug recht te krabbelen, lijkt mij een pak makkelijker dan al met een heel leven achter u, nog de moed te vinden om uw rug te rechten en het zwaard te heffen.

So I guess I’m lucky om daar te zitten als 34 jarige en wie weet lukt het mij wel om mijn energie te delen met de lotgenoten van de babyboomgeneratie!

(Iets meer on topic: voorlopig nog geen gigantische bijwerkingen. Beetje moe, beetje uitslag, beetje rare smaak. Ik wacht op de eerste pluk haar die uitvalt!)