Doseren is key!

Het is de afgelopen 3 weken beetje stillekes geweest op mijn blog. Niet omdat het perse zo slecht ging, maar meer omdat ik heb geprobeerd om voorzichtig om te springen met de energie die ik heb.

Een kleine recap: de week van de chemo was pittig. Ik was voorbereid op een dikke week slapen en rusten en mij opsluiten in mijn kamer. Bleek dat mijn witte bloedcellen te laag waren dus moest ik een speciale spuit krijgen op dinsdag zodat mijn lichaam extra van die cellen zou aanmaken. Jepla, dat was ni om te lachen.

'Beetje hoofdpijn' was de aangekondigde bijwerking. Het enige wat ik niet heb gehad, was hoofdpijn. De rest van de lijst op de bijsluiter daarentegen, was wel aanwezig: botpijn, botspierpijn, koortsig. Dus ik ben een trapje hoger gegaan op de baalbarometer (naast de prikkelbaarheidsbarometer, een zeer nuttig meetinstrument tijdens deze periode). Dat zelfs de knuffels van de kindjes pijn deden, kwam hard aan. Gelukkig duurde dit maar 3 dagen. Het zou iets te maken hebben met de activatie van uw beenmerg waar die witte charels worden aangemaakt. Allé, dat heb ik toch begrepen van tinternet.

Truth be told, ik was op. Ik had niets meer te geven. Beu van ziek te zijn, beu om ongerust te zijn, beu om niet te weten hoe de komende maanden er juist gaan uit zien. Blijkbaar heb ik het er nogal moeilijk mee als ik weinig kan geven. En dan is het schipperen tussen mijn eigen grenzen bewaken en het immense schuldgevoel naar mijn dichte omgeving. 

Er waren ook topmomentjes waarin ik erin geslaagd ben om mijn energie goed te doseren en ik genoten heb van gezin, familie en vrienden. De laatste paar dagen was ik ook best wel moe en waren dutjes meer dan welkom, maar ik heb mezelf beetje terug gevonden. Dat stelt mij gerust: I will be back! 

Morgen de voorlaatste chemo. Hip hoi! Wel met een klein hartje: hopelijk heb ik die extra witte bloedcel-booster niet nodig. En woensdag krijg ik mijn vaccin. Toch ook wel spannend want dit valt in mijn slechte week en ik heb geen zin in veel bijwerkingen erbovenop. 

By the way, de operatie staat gepland op 23 juni. Hoe en wat is nog even afwachten want dat hangt af van de MR die we gaan doen na de chemo, maar op zich is de kans heel groot dat we naar één van de betere scenario's gaan kunnen gaan. 

Ik eindig ne keer poëtisch, weze het wel niet van mijn eigen hand :-)

Zal je dat wel kunnen

vraagt de stem weer in mijn hoofd,

waarop ik vastberaden zeg:

'k heb het mezelf beloofd.

#lizismore